lunes, 30 de mayo de 2011

6 razóns gastronómicas para ir de visita a Barcelona

Bar L'Amistad Barcelona

  1. Como viñeron dar moitos Valencianos na cidade é bastante fácil conseguir tomar unha orxata bóa (todo é se fixar).

  2. Que en case calqueira bar (e en todos os restaurantes) pódese pedir Cava a copas

  3. Que o vermú ou é de Reus ou é da casa (non sei se todos teñen casa en Reus ou é cousa diferente)

  4. Hai tantas opcións de comida xaponesa que un volta tolo para escoller

  5. Que nos pratos combinados podes pedir feixóns cocidos en vez de patacas fritidas

  6. Os propios propietarios avisante que non é recomendable o seu restaurante cunhas fotos de paella e carteis de sangría

  7. Os bares que leva un señor de Xaén ou Almería e que ambienta cunhas cintas boísimas de copla e flamenco (en vez de poñer a radio ou a tele)

miércoles, 25 de mayo de 2011

A casa dos Martinez en Padron es vuestra casa

¿Que puedo decir yo de A Casa dos Martinez? La Michelin los ha escogido como un restaurante Bib Gourmand (Bib Gourmand es mi categoría preferida de la Guia Michelin). Así que una vez que he descargado la responsabilidad que me podáis culpar de haber hecho una recomendación que no mereciese la pena ya puedo hablar de lo que me gusta ¡la comida! (Un segundo, descargemos un poco más de responsabilidad: A Casa dos Martinez en Capitulo 0, A casa dos Martinez en Gourmet y Merlín, e finalmente: A Casa dos Martinez en Pantagruel, Supongo).

Ahora vayamos con lo mio: paso bastantes veces por Padrón y un clásico de esta ciudad es el pequeño atasco que hay para atravesar la ciudad. Padrón es una zona bastante llamativa culinariamente: está el Chef Rivera, el Reina Lupa (que no es Padrón, pero como si lo fuese),Asador O Pazo, pero yo tenía mucha curiosidad y muchas ganas por A Casa dos Martinez, y aprovechando que abre para el almuerzo (todos los días excepto el lunes), me pegué el lujazo.

Es un restaurante pequeñito (algo que me gusta, me siento mucho más a gusto en espacios pequeños) y con un menú reducido (otra cosa que me gusta, como indeciso, prefiero tener poco entre que escoger): 5 primeros, 5 segundos y creo que el mismo número de postres. La cocina es de temporada (salvo algún plato específico) así que va variando a lo largo del año.

Mi elección para el día fue la siguiente:

Carpaccio de ternera, patatas con parmesano rallado


Fideuá de la casa


Tarta de chocolate y limón / tarta de wisky



Yo quedé impresionado por su fideuá (antes de entrar en guerras, este es fideuá a la catalana, y no discuto que su origen sea valenciano): esos chipironcitos (y no esas ruedas de pota neumática que ponen en las fideuás malas), ese alioli sútil y sobre todo me gustó, que se notan pedacitos de tomate natural: ¡que rico! En resumen: que Galicia ya tiene salida al mar Mediterraneo (está por la casa de los Martinez).

El primer plato tambien era llamativo por la combinación de crudo (carne) y cocinado (las patatas). Pero destacar estos pequeños detalles que hacen que las cosas sean excelentes: el aceite (buenísimo) y un parmesano recien rallado. (Algún día habría que hablar si os apetece de todos estos productos que se bastardizan como pasa con el queso rallado: de tanto queso rallado industrial que hay en muchos sitios, acaba dando una reputación terrible a algo tan increíble como un buen Parmesano).

En cuanto al postre, pues son gente tan encantadora, que para alguien como yo, que es indeciso a más no poder, le dejaron mitad de una tarta y mitad de otra. (El helado de limón es impresionante).

En resumen lo más destacado (para mi):
  • El trato encantador y el ambiente familiar
  • La fideuá (para ir a propósito - cierto es que yo no tengo una abuela que sepa hacer fideuá)
  • El pan (¡es buenísimo!)
Bueno, pues para haceros una idea de precios: este menú de 2 platos y postre, acompañado por una copa de vino blanco y una botella de auga, con un café me costó 42€

Ah, más información sobre menús en el blog que mantienen los propietarios:
http://elblogdeacasadosmartinez.blogspot.com/

Ah, nota muy interesante, para quienes esto le parezca caro, hay un menú del día a 27€ que, si echais una ojeada a las fotos me hace pensar que si paso por Padrón un día de semana, paro seguro.

domingo, 15 de mayo de 2011

Sabich


Sabich 2, originally uploaded by mattgberg.

O Sabich é un exemplo de transculturalidade: trátase dun bocadillo que se puxo de moda recentemente en Israel baseado nunha receta tradición de Bagdad (de xudeus de Bagdad que chegaron a Israel alá polos anos 50), pero que ten un elemento típico ainda máis exótico: esa salsa que cubre as berenxenas é amba, que é de orixe indio. Porque os mesmos xudeus de Bagdad introduciron en oriente medio cando se asentaron en Mumbai alá polo século XIX. O Sabich é un bocadillo vexetariano con berenxena asada, ensalada, ovo e outras cousas no que non pode faltar o amba.

sábado, 14 de mayo de 2011

La comidilla & Baraka: bistrós no casco vello

O casco vello ten agora moitas opcións para comer: taperías, creperías, pizzerías, restaurantes tradicionais de cociña mariñeira,.... A min góstanme especialmente dúas opcións: La Comidilla e o Baraka. Teñen un enfoque un pouco diferente que os fai moi agradables para ir comer cos amigos.

Eu vounos calificar coma bistrós multiculturais: o de bistrós, porque o menú está escrito con xiz nas paredes, xogan ca combinación de primeiros, segundos e postre (e non están enfocados a racións de tapeo: eu, contrariamente ó que parece ser o habitual aquí no país, non gosto moito da cena-tapeo: prefiro escoller o meu plato e comer e xa está).

E o multiculturalismo, é porque estes dous sitios teñen no seu menú moitos pratos con toques exóticos: especialmente no caso do Baraka (con moitas influencias mexicanas, árabes, indias e tailandesas). La Comidilla é máis ben de querencias americanas (brasileñas, mexicanas e caribeñas).

  • La Comidilla. Un pequeno restaurante xusto ó lado da colexiata. Non lles fai falta sequeira que eu os recomende, porque teñen xa unha clientela fiel. Eu destacaría dous platazos que fan fantásticamente: unhas coxinhas de polo e unha crema de queixo con reducción de licor café que mete medo. (De feito eu teño teima de pasar por alí e pedir só a crema coma vicio goloso)
  • Baraka. Ten unha vocación máis exótica (de feito, cando din que o prato pica, pica de verdade). Eu neste caso quedei moi impresionado cas súas tostadas con chipotle (tostadas ó estilo mexicano, que son diferentes ó que nos pensamos) e tamén estaba moi ben logrado o arroz con curry vermello (curry no sentido tailandés/malaio). (Baraka ten un menú bastante cambiante así que non sei se estes pratos seguen presentes).

En tódolos casos estamos falando de dous lugares con boa comida, cun toque moderno, un ambiente sinxelo e acolledor. Os pratos andan entre 8€-12€ co que é posible cenar por menos de 20€ (e pegarse unha enchenta por máis, claro está).

Bueno,a recomendación xa está feita.