« 24- Si te lo venden en barquetas y por catálogo no sé hasta que punto le podemos llamar cocina casera.25- El rulo de cabra es como el bálsamo de tigre chino: dicen que vale para todo, pero no sé yo.26- Hay pescados más allá del salmón y del bacalao. No descongelan tan bien, eso si. »
Manolo Gago ten unha moi interesante reflexión sobre a cociña, o innovar e o deixar pegada na eternidade:
«Al ver las dos películas pensé en cuán diferente es el mundo de la alta gastronomía actual. ¿Cuál es el gran plato de Ferrán Adrià, de Joan Roca, de Ángel León o de Arzak? Me juego algo a que no tendríamos unanimidad en la respuesta. Y es que las dinámicas del mercado y los chefs habían abrazado la filosofía de la centrifugadora. Una vez escuché a los comensales de la mesa de al lado, en un restaurante madrileño, reprochar al jefe de sala que la carta no había cambiado desde la última vez que habían venido… ¡hacía dos semanas! »
Colineta apunta de maneira moi certeira o problema das definicións burocráticas: cando mercas peixe que foi pescado na zona FAO 27, onde foi pescado?
«Farto de ver referencias á mesma, un día quixen saber qué era a FAO 27 e deume a risa… nerviosa. A tal zona chega dende Xibraltar ata o arquipélago ruso de Nova Zembla, no confín do mar de Barents, así que comprende toda a costa atlántica de Europa, incluída Islandia e a costa oriental de Groenlandia.»
Para os que lle dedes ó inglés e teñades pensado viaxar a París, poderíavos interesar esta lista de Bistros. En outras ocasións teño dito que hai que ter moito coidado cas opinións dos americanos, pero neste caso, coido que de visita a París non interesa sempre comer onde prefiren os parisinos (a eles pódelles apetecer moito fusión asiática pero vos tedes gañas de cociña francesa). O autor da lista vive en París, e xanta toda a semana pola cidade, coñece ben o lugar e non se impresiona fácil (ademáis podedes comprobar o que sae na lista e veredes que case todos eses sitios son ben coñecidos).
«since there are no definitions or restrictions in the question, so I'll use Humpty Dumpty's rule here, [which boils down to] "When I use a word...."it means just what I choose it to mean — neither more nor less." So a bistro/bistrot is just what I say it is.»
Para os que pirulen francés, unha cousa extraña: o parisino François Simon (o Anton Ego de Ratatouille) recomenando sitios en Florencia. Pero non restaurantes de luxo ou sofisticados: restaurantes baratos e onde se come moi ben. Por se algún vai de visita a Florencia e ten curiosidade.
«Certes, il y a des adresses réputées pour leurs étoiles, mais il faut aller chercher la cuisine florentine dans ce qu'elle a de plus simple : cette fameuse cuccina povera faite de soupes de haricots, de bistecca alla fiorentina, de salades dépouillées.»
Estes meses está dando moitas voltas por ahí o tema de se os alimentos ecológicos son ou non son mellores. Vouvos dicir unha cousa: se os MAGUFOS semellan idiotas, os anti-MAGUFOS estanse a converter nuns gilipollas. Coma en xeral, hai que pasar dos extremismos, e as únicas opinións sensatas poden ser as intermedias. Neste caso o señor Iturriaga falou do meta logo da famosa noticia do estudio de Stanford e tal, e tal, e tal ... Que conste que non suscribo o que diga Iturriaga, pero me parece de lectura intersante.
«Lo que me sorprende es la virulencia con la que algunos detractores de la comida ecológica atacan a las personas que la defienden, tachándolos de pijo-progres y esnobs que se permiten el lujo de pontificar desde su posición económica privilegiada. »
Agora que se está a falar moito do documental sobre Jiro Ono, vou a lembrar o pequeno reportaxe que fixo Andres Medici sobre o Takashi Saito, que tamén é un restaurante lexendario en canto ó Sushi en Tokio:
No hay comentarios:
Publicar un comentario