domingo, 16 de febrero de 2025

Noche de pizzas en Alma Nomad Fabrica

 

Por el día, Alma Nomad Fabrica es panadería y pastelería y también funciona como cafetería con unos desayunos muy famosos, pero por la noche, se transforma en pizzería. Yo esa segunda parte no lo sabía y lo descubrí de casualidad. 

En Madrid, la panadería/cafetería Alma (Alma Nomad Bakery oficialmente) es muy conocida y bastante exitosa. Tienen un local en Chamberí y otro en Pueblo Nuevo (que es además el obrador donde preparan sus elaboraciones).  

Yo estaba por Quintana y tenía ganas de ir a tomar un vino por la tarde. Y también tenía pensado pasar por la mañana por Alma a comprarme unos pasteles para comer en el tren. Y yendo camino a un sitio que había visto por Ciudad Lineal pasé al lado de la panadería y me acerqué a ver donde estaba para encontrarla más rápido al día siguiente, y me llevé la sorpresa, que estaba abierta, con luz tenue y ¡¡llena de gente!! 

Y me explicaron que por las noches ya no es panadería y abre como pizzería. Bueno, yo salía ya cuando vi que tenían en la puerta su carta de vinos (muy interesante) y entonces me plantee cancelar mi plan inicial e intentar tomar un vino allí. 

La idea era un poco descabellada: conseguir sitio sin reserva en una pizzería hip el día de San Valentín? Pues esa es una de las cosas que más me encantó de la pizzería. No me dijeron un no rotundo y vieron si podía sentarme con una mesa de otros comensales (que también fueron super majos y no solo no les importó que me sentara con ellos si no que luego tuvimos una conversación super interesante). 

Bueno, pues esa velada tuve ocasión de tomar un excelente vino natural de Venezia Giulia: Radikon Sivi Pinot Grigio. Y para comer, una ensalada con raiz de hinojo y naranja, una foccacia con cebolla y de postre la espectácular tarta de queso que tienen.  Me encantó todo, fue una cena excelente. 



Comento unas cuantas cosas que observé y que me encantaron del sitio: 

  • Tiene un ambiente muy acogedor y variado. Había familias con niños, gente joven muy hip (lo que uno espera de un sitio de moda) y también gente de mi edad (e incluso mayores!). Es muy agradable estar en un sitio con público tan amplio y que llega a tanta gente. 
  • Para ser un sitio de moda y por definición, un sitio complicado de conseguir sitio, son flexibles y no solo yo conseguí mesa sin haber tenido reserva (mis compañeros de mesa tampoco habían venido a cenar y consiguieron sitio!) y luego unos vecinos que venían de hacer las compras también, tuvieron que esperar un ratito tomando un vino pero también pudieron cenar. 
  • Son super eficientes y la comida y la bebida llegaban muy rápido. La sala estaba llena y aún así todo fluía muy bien y todos los comensales estaban atendidos. 
  • Ah y un pequeño detalle que me encantó, el nivel de ruido del local era muy moderado. ¡Y no era que la gente estuviera callada! Creo que les ayuda mucho el hecho que tienen techos muy altos y que la nave es amplia. Es un gustazo! Hace la experiencia muy positiva. 

Pues eso, además de un lugar super reputado para desayunos y brunchs, también es una pizzeria y un lugar para disfrutar de vinos naturales. Planazo! 


viernes, 7 de febrero de 2025

O circulo de intercambio de café

 

Cambiei de choio este verán, e no meu primeiro día tamén incorporou outro compañeiro. Eu viña de Vigo, e S. ven de Shanghai (ainda que leva vivindo en Madrid dende hai un par de anos). Comezamos a falar e coincidiu que os dous temos bastante afición polo tema do café. Se ben traballamos en sitios separados, cada mes coincidimos en Madrid, e eu levo algún café dun torrador galego, e S. comparteme algún dos seus cafés favoritos. 

Os seus dous últimos agasallos fixéronseme super interesantes. Porque compartiume un par de cafés bastante especiais que lle trouxeron de China (da República Popular China mesmiña). E teñen outra cousa curiosa que coma veredes o envase é moi pouco informativo, ven escrito en Chino e pouco máis (o meu amigo para axudarme escribiu el a mán un pouco máis de datos). 

Honduras Finca Moka 


Con este levei unha sorpresa. Probeino e notei algo moi curioso: sabor a vainilla, caramelo, melaza, algo de madeira... todo tiña un sabor familiar pero que non me facía pensar en café. E fun mirar en Internet e descubrin que iste café é o Honduras Finca Moka Whisky. E ese sabor que le notaba é iso, sabor a Whisky, porque os grans de café verde fermentan en barriles onde estivo whisky. E entón collen sabores dos barriles. O choio é alucinante! De feito é un dos cafés máis aromáticos que teña usado nunca. Incluso gardo os pousos aparte porque seguen a soltar aroma a whisky durante varios días. 
 
 


Panama Finca Santa Teresa Volcan Baru Geisha

Neste caso non había sorpresa porque si coñezo os Geisha de Panamá. Coñezo de oidas. Porque ainda non conseguira probalo ainda. Si tiña probado un Gheisha mexicanos (agora cultivan esa variedade en México). Pero un Panama Geisha dos "Pata Negra" ainda non. Sentínme bastante en débeda co meu compi de traballo porque é un café moi especial e estou moi agradecido que compartise conmigo (logo comentoume que non me preocupase, que non é un café barato pero non é dos extremadamente caros que teñen prezos prohibitivos). 
Sobre os Geishas, é dificil describir coma é. Porque son ben ben extraños e diferentes. A ver, teñen este toque moi típico de algúns cafés etíopes, destes que se describen coma semellando un té negro. Eu non sei, non o vexo tan así. Ten sí unha parte especiada, outra parte como de marmelada, froitas exóticas moi inusuais e ... é moi doce. Pero moito moito. 
A ver, o meu punto de vista sobre os Geishas polo pouco que teño probado, non me vexo coma gran fan de eles. Ben me dou conta de que son extra especiais, e non teñen parangón. Coido que a súa fama está ben merecida. Pero claro, son tan potentes e teñen un sabor tan inusual, que non os vexo coma un café para tomar día a día (tamén para o que costan non vas tomar 3 tazas así seguidas!).


Pois un pouco coma comentei, esta sendo moi interesante este xogo de intercambio de cafés. Sobre todo porque el estame facendo coñecer cafés dos estilos que triunfan en Asica: cafés con aromas a whisky (que aquí en Europa case non vexo que vendan) ou os Geisha que case exclusivamente van a Asia. 


jueves, 6 de febrero de 2025

Meson Orensano, antes, agora e sempre.

 Unha das cousas chulas de ter un blog vello e que non desaparecera e que xa somos un pouco arquivo de cousas que cambiaron. O otro día vin que temos un post (do 2009!! parecía que non era fai tanto, pero coma vai pasando o tempo) sobre o Meson Orensano (o que está na Rúa Zamora). E ten unha foto da súa antiga fachada, que agora xa non existe así que xa só queda esa foto e algunha outra cousa máis por ahí. 

Pois mira, aproveito esta lembranza para comentar que o Meson Orensano segue a funcionar, e segue a ter un pouco o concepto de sempre, bastante xenerosos no tema do pincho (non tanto coma no 2009, de aquelas as cousas eran diferentes) e moi bo trato en xeral. 

Aqui tedes unha ración de orella (non era de pincho, pidimola). Nunha das mesas redondas, que teñen un deseño ben pavero. 

Pois eso, aquí tedes o interior do Meson Orensano agora. Que ainda que cambiado e modernizado segue a ser moi de madeira. 

Por certo unha pequena curiosidade, a pesar de chamarse Mesón Orensano, e que todos pensemos que son de Ourense, en realidade son de entremedias. Son da Cañiza. 

Lembrades que comenzamos a falar do tempo que pasou e comentar o da foto, pois xusto este ano celebraron o seu 50 aniversario: 1974-2024. Xa é tempo. Pois xa ten 50 anos de historia, e outro tanto que durará. 



miércoles, 5 de febrero de 2025

O menú Xeitoso no Restaurante Enxebre 😀

Idesme permitir titular iste post con esta frase non parece verdade. Pero sucede que en Vigo existe (dende o 2022) o Restaurante Enxebre. E un dos dous menús degustación chamase Xeitoso (o máis longo dos dous). Así que a frase ten moito sentido. 😇

Un pequeno spoiler porque xa o comento ó final. Eu estaba un pouco desapegado do tema do menú degustación. Non por unha razón específica, tampouco vaiades a pensar de máis, un pouco non cadrou e un pouco non apetecía. Pero mira, esta experiencia en Enxebre gustoume moito e rexurdiu en min as ganas de volver a darlle a este tipo de menús.

Menu Xeitoso (50€): 4 entrantes + peixe + carne + postre.

 

Alcachofas Confitadas con Sabayon (+ Manzanilla + Cecina)



Mini Empanada de Zamburiñas


Sande de Xarrete e Trufa


Lasaña de Centola con Bechamel dos seus Corais



Arroz Verde con Ameixas

(Fora de Menu: Grelos, Pescada e Beurre Blanche)

Cervo (Caza) con Crema de Zanahorias e Xenxibre

Crumble, merengue citrico, crema de maracuia

(Fora de menu: Tarta de Queixo)

Para beber, un Torrontes Arxentino: Alta Vista Estate 2019

O menú ten nivelazo, moi bós todos os entrantes pero sinto que a súa cociña expresase mellor nos principais.


O arroz verde con ameixas (e os gabians dos chicharos, que non deixedes de comer porque teñen un sabor ben peculiar, de feito en moitas cociñas do mundo consumense tanto coma as sementes), que se esta a preparar continuamente e chega no seu punto recen feito a cada mesa.

Outro momento ben exitoso é a merluza con grelos (grelos da súa horta, outros cociñeiros que tamén son agricultores!). Ahí afrancesanse un pouco e atreven cunha beurre blanc (sacrileixo durante moitos anos que non se podía cociñar con manteiga en Spain😂) ca sua manteiga fumada. E fixo ben! Gostoume moito.

E brutal tamén o punto de preparación e o sabor da carne de cervo. Xa só por ise prato merece a pena parar de visita. (E claro, eu non mirara a fondo o CV dos rapaces, pero claro, habendo traballado en Lera... coma non vai saber preparar caza!).

Recomendo sen dúbida (e eu que andaba un pouco evitando os menús degustación, recúo un pouco, menús coma os de Enxebre merecen moitísimo a pena!)



sábado, 1 de febrero de 2025

Herencia Caval - Tercer Año - 2020 - Rioja


Pois estas semanas tivemos ocasión de abris un Rioja que mercara eu na Emoción dos Viños do 2023. Que aquel ano fora no mosteiro de Oia. E xusto nunha das mesas que estaba no exterior, con vistas ó mar estaban os rapaces de Herencia Caval dende Cuzcurrita de Río Tirón (Rioja Alta)

Segundo explicaron, na súa adega estan buscando un pouco recuperar os estilos antiguos que se estilaban en Rioja (por iso na etiqueta poñen: "Una mirada al pasado para mejorar el futuro"). Eso tamén explica un pouco que non estan usando as categorías que agora se estilan en Rioja de: Joven, Crianza y Reserva. Este Tercer Año era coma antiguamente se usaba para viños que tiñan un ano de crianza. Por tanto saian ó terceiro ano. Así que non chega a ser un Reserva dos de agora (que fan 2 anos) pero tampouco é coma moitos dos Jóvenes. 

Herencia Caval. 3er Año. Rioja. Tempranillo con Garnacha. 1 año en barrica. Cosecha 2020. 

Bueno, pois alá veu para casa e estivo un par de anos por aquí, ata que abrín hoxe no 2025. A ver que tal! No principio, supoño que por non darlle tempo a abrir so lle notaba moito o punto de taninos e algo de froita pasificada. Pero logo conforme foi abrindo funme dando conta que se ben mantén o caracter dun tinto ca súa potencia, tiña suavidade e eleancia. Do que din fresco? A min pareceume un tanto máis complexo ca fresco (se cadra o de pasar 2 anos na casa cambiouno un pouco). Na etiquena non indica as uvas pero eu vendolle a capa sospeitaba que non era 100% tempranillo (e non era). Ese toque da garnacha nótaselle ben. Conforme foi abrindo o viño o toque frutal (guinda e grosella) notabaselle máis. Gustoume moito. 


Buscando algo de información sobre o viño, descubrín que non ten moita referencia en Internet. Coma cando falara con eles dixeranme que eran un proxecto pequeno e bastante experimental, tiven un pouco de inquietude que decidiran abandonar. Por sorte din co seu Instagram: @herencia_caval. E estou vendo que teñen posts recentes e incluso estan subindo historias do seu traballo en viñas (hoxe mesmo  estaban podando). Así que por ledicia, pois continúan co do viño. 

O que sí, e que non teño nen idea donde mercar os seus viños. En Internet que topas de todo (ainda que sexa AGOTADO) non hai nada. Así que quedo cas ganas de mercar máis. A esperar e a ver se podo ter de novo ocasión de mercar máis botellas. Porque gustar, gostei. 

jueves, 16 de enero de 2025

Calendario de advento de Bigcrafters (I)

Este decembro a miña familia regaloume un calendario de advento de Bigcrafters, con unha cervexa para cada día do mes ata Noiteboa.


Unha cousa que me decepcionou un pouco é que a caixa está chea de variedades de Estrella Galicia, que son os propietarios de Bigcrafters. Entendo que isto pode ser incluso atractivo para xente que non coñeza a marca, pero Estrella Galicia é a miña cervexa "local" e atopar una botella de 1906 baixo o día 5 foi un pouco desilusionante: o que me gustaría sería descubrir 24 cervexas novas.

Aínda non bebín todas as cervexas da caixa nin moito menos, pero nas cervexas que correspondían á primera semana hai algunas cousiñas que me pareceron interesantes.

Día 1: La Estrella de Galicia "receta original"


Sabedes eso que din os de Estrella Galicia de que a súa cervexa foi "constantemente mejorada por cinco generaciones de la familia Rivera"?

Pois algo debe ter de certo, porque na miña opinión unha Estrella Galicia de hoxe é unha cervexa moito mellor que esta "receta orixinal", que me sorprendeu por ter pouquísimo corpo e un aroma e sabor bastante indefinidos.


Mentres bebía esta cervexa din en pensar no concepto das "cervexas de verano", esas cervexas lixeiras que a xente fantasea con tomar fresquiñas nunha terraza cando apreta a calor... unha Cruzcampo, vaia. Esta cervexa non é mellor que unha Cruzcampo. Queda dito 😈.

Día 2: Nós 1809 Dubel


Para min a sorpresa desagradable da caixa ata o de agora foi esta 1809 Dubel, que ten un punto de alcohol moi desagradable na boca que para min impídeme desfrutar desta cervexa.


Valoro o traballo que fan en Nós, e penso que fan cervexas que valen moito a pena... pero o certo é que non fun quen de rematar esta variedade en particular (que, por outra banda, dubido se seguen a producir porque non aparece na súa web en este momento).

Día 3: Naparbier Bárdenas


Probar esta Bárdenas foi unha experiencia moi satisfactoria, porque dende que a abres todo che di que vai a saber como unha triple belga: a cor, a apariencia da escuma, a textura, o olor a cereal tostado...

Pero o mellor é que cando a probas É UNHA TRIPLE BELGA, unha cervexa equilibrada cun punto doce agradablemente goloso e un corpo consistente.


O día seguinte de probar esta cervexa tiña un recordo tan bo que din en pensar se non me estaba enganando a min mesmo, así que púxenme a buscar reseñas en internet para comprobar se o que sentira o día anterior "era o correcto".

Por esta vez internet parece estar dacordo comigo: a lembranza ás dobles belgas, o marcado sabor a cereal... non me estaba enganando: esta cervexa é algo moi serio.

Día 4: Brewdog Wingman


Ía dicir que non son moi fan das cervexas de Brewdog pero non é certo, o que non me gusta demasiado é a Punk IPA porque o lúpulo se me fai moi agresivo (true fact: a Punk IPA faime pensar no meu avó segando a herba coa gadaña 🙊).


Esta cervexa non me pareceu o mesmo, neste caso quedeime cunha sensación refrescante e un regusto a cítricos que me resultou moi agradable. Voltando ó concepto de "cervexas de verano", a Wingman é unha IPA lixeira e fragante que penso que sería moi disfrutable nun día de calor.

miércoles, 18 de diciembre de 2024

Polvoróns (e Mantecados) a eito!

 Pois por estas datas é bastante habitual que a xente poña a rosmar sobre o que lle gusta e non lle gusta das comidas do Nadal. E é bastante xeralizado escoitar á xente que non lle gustan nada os polvoróns.

Pois hai (algunha) xente á que lle gusta (moito) os polvoróns/mantecados! 😝 Coma a meu afillado que vive en París. Así que dende o ano pasado como non pode vir polo Nadal, pois fagolle chegar unha caixa con polvoróns ou mantecados.

Pero coma son así de teimudo, pois non envío un só tipo se non de varios fabricantes, para que compare e para que cada rillada sexa diferente.

Este ano o envío levaba:


Os Felipe II (Vitoria), Que son brancos e teñen a amendoa moi fina. E seica todos os anos esgótanse a pesar de ser ben caros.


Dende o sur, os El Patriarca veñen de Estepa (Sevilla) e son outro choio, de canela e con ajonjolí.

E desde Jijona unha marca non tan extendida pero con moito nivel: La turronería. Aqui xa non son redondos e volvemos a ter amendoa, pero xa un pouco máis grauda (nótase ó comer).

Os Toro son de Tordesillas, e son un tanto máis cativos, pero ... veñen a representar a tradición de Castela. Estes son outra vez brancos e de miolo fino.

E para rematar os da Abuela Asunción que teñen o choio de que van nun celofán onde non se ve ben o nome. Neste caso ves clarísimo que son feitos a man ,e nen teñen forma de disco nen alongada. Son coma boliñas. E dentro de cada bóa hai 2 amendoas enteiras!

Bueno pois os polvoróns istes xa están en París. E ca cousa curiosa, que eu cando entreguei a caixa dixen que levaba polvoróns, pero a rapaza de correos puxo "decoraciones navideñas". 🤷‍♀️ Pero coma vedes os paquetes pasan por raios X, e alguén en Madrid xa corrixiu que que ían polvoróns. Chegar chegaron.

E para rematar, sempre me fixo moita gracia, que unha das marcas que compiten con Felipe II son os de Carlos I (Sevilla). Neste caso é curioso porque estas dúas marcas si que teñen mantecados moi parecidos en textura e sabor!

E para rematar, alguén preguntará ¿cal de todos estes é o meu polvorón favorito? Pois nengún de estes. O que máis me gusta é un de Navarra que fan os de Antonio Anaut, que son abraiantemente brancos e que teñen un sabor intensísimo a canela. Bruutal! A putada é que na tenda que mercara os Antonio Anaut, este ano non ós trouxeron Certo é que o ano pasado non os acabaran, pero eu fora e mercara todos os que quedaban! Este ano estiven esperando a ver se os traían pero agora xa estamos a mediados de Decembro e xa non teño. Para o ano que ven teño que ver de encargalos online ou algo así, porque francamente coido que son uns polvoróns moi especiais.


lunes, 9 de diciembre de 2024

Festa do Pan da Baixa Limia en Pereira (Bande)

Pois este 2024 xa a perdechedes, pero para o ano que ven, pois lembrade que en Decembro (coido lembrar que sempre aproveitan estas datas), no primeiro fin de semana tedes a celebración da:


Festa Do Pan da Baixa Limia.

Instagram: https://www.instagram.com/acpereira_adiante/

 Que bueno, para explicar en que consiste a festa, o que fan é prender o forno comunal de A Pereira (que agora xa non se usa porque a xente xa non fai pan para a casa, e a aldea perdeu poboación e tal). E preparan fromento de pan de millo e pan de centeo (en A Pereira a tradición eran estes pans, non se cultivaba trigo). E bueno, os visitantes podedes achegarvos ó forno e podedes ir vendo coma van enfornando.

 Este pan poderase probar logo na festa, e sobre todo podedes mercar para levar a casa. 

E logo tamén coma actividades hai banda de gaitas e montan unha baiuca onde os visitantes podedes pedir bebidas (cervexas, viño, licor café, de herbas e tal). E ahí pois podese bailar, falar cos visitantes e pasar o rato.

E finalmente ó mediodía faise unha degustación de comida preparada no forno. Hai empanadas, pan, e varios tipos de doces (bicas de millo e de castañas por exemplo).

Deixovos aquí un pequeno video resumo que fixen da festa no 2024:


viernes, 6 de diciembre de 2024

Mercar peixe e marisco online: funciona ben?

 Se tes curiosidade coma é e que tal funciona o de mercar marisco online... pois contoche eu.

Eu inicialmente non tiña pensado dicir moito do tema, só poñer as fotos das ostras e do viño e fiesta! Pero logo pensei que se cadra hai moita xente que non topa algunhas cousas na pescaderia ou vive nun sitio sen ela... e anda a pensar coma safar.

Pois bueno, a min pasame un pouco de iso. Se ben Galicia é productora de ostras, non sempre é facil topalas nas pescaderías, ou non quero facer X kilómetros para ir dar a algún sitio que os teña.

Non sei se lembrades cando estabamos na primeira post-pandemia e non podías sair do concello e eu tiña antoxo de ostras para aninovo, e entón encarguei por Internet. E coma aquilo funcionou moi ben apuntei para se me facía falla pedir máis veces.



Deixo aquí as fotos paa que vexades un pouco coma pode ser o producto: eu pedín ostras planas pequenas (eu prefiro moitas ostras pequenas ca poucas grandes, e se ben adoro a rizada, a plana é algo que non abunda tanto e case nunca me poñen nos restaurantes así que sempre ando con gana de elas).

Eu aquí falovos de ostras, pero nas webs venden máis ben marisco, outros tipos de cunchas e tamén peixe fresco. De feito probablemente vendan moito máis deso. O envío,os prezos e o de que veña todo fresco aplica para o outro coma para as miñas ostras.


Das vosas preguntas:

- o marisco é bó? pois eu coido que exelente, sempre me viñeron de primeira, ben vivos.

- está ben de prezo? pois así segundo vexades, na páxina web indicanche o prezo e ti decides se che parece ben ou non

- e canto custa o envío? pois mira, ainda que as veces poñen un aprox de 20€, en realidade coma o envio e dentro de Galicia a min saeme por 5€, que me encaixa ben

- e tarda ben pouco, encargalas e chegan á maña seguinte. Ademáis ecolles ti o día de maneira anticipada non tes que mercar o venres para a fin de semana, encargalas ó martes e eles apuntan o pedido e conseguenchas para o venres e mandancho para que as teñas o sábado.

E bueno coma o choio non era informativo e nada promocional, pois non dixen onde merquei. Pero ben se be na caixa que son os de Sal y Laurel.  😂

Hai varias outras empresas e opcións en Galicia (de feito eu merquei tamén de outra, moi ben, pero vese que deixou o negocio). Pero claro, eu só podo recomendar a que coñezo. 

Ah, en canto ó viño, pois era un espumante de alvarinho que fan en Melgaço, de Quinta das Alvaianas. Que traballan en producción biolóxica en todas as súas viñas. E preparan por un lado un alvarinho, pero tamén elaboran un espumante polo método champanois. 


Ah, e non menos fardar un pouco co enfriador chulísimo de sardiñas, tamén Portugués. Mercado en Valença. 

domingo, 17 de noviembre de 2024

Lembrando furanchos de Hío (que xa non abriron no 2024)

Se ben o tema dos furanchos parece que vai a toda máquina por todos lados o certo é que na parroquia de Hío a cousa vai un chisco diferte porque estan pechando furanchos. E bueno, para que quede un pouco de referencia en Internet de alguns dos que xa non existen. Porque, se ben hai unhas cantas guías de furanchos (Guia Furanchín) , non vin moita información destes furanchos. 

Unha cousa, non vou poder dar todos os detalles posibles sobre estes furanchos porque eu non puden ir moitos anos a eles. De feito podo darme por afortunado de ter conseguido coñecelos no 2023. Ainda así, e non sendo eu experto neles, coido que é importante relatalo porque estes 3 furanchos tiñan o seu aquel especial. (E todos os outros furanchos, cada furancho é especial e sempre é unha pena que desaparezcan).  

O furancho de Manolo en Viñó (Xaneiro 2023)

No tema dos furanchos exclusivos, pois o que abría Manolo en Viñó era o máximo: facía tan pouca cantidade de viño, que dura moi pouquíño tempo. De feito, ese ano, abriu o venres pola tarde, subín as fotos ó Instagram e o sábado xa pechou. Nen dous días enteiros durou! 

En aquel ano o viño que tiñan era só branco. O cal pega moito ca tradición de Viñó e da viciña Nerga. Segundo contan nos vellos tempos, toda a beira da praia que ía dende Nerga ata Donón (a praia de Barra e Viño) estaban bordeadas de parras baixas de viño branco. Plantadas na area. Seica tiña avantaxes porque gardaban a calor e maduraba mellor a uva e tamén evitaban os fungos. Así era nos vellos tempos, pero agora estas viñas pegadas á praia xa case non quedan. Ahí en Viñó Manolo e o seu viciño eran dos últimos cultivando.


Pois unha vez que pechou o furancho, xa se perdeu en parte a posibilidade de probar ese viño de area... Ainda que contan que as viñas de Manolo (xunto con outra uva da zona) esta agora sendo usada para elaborar o María Soliña de EntreVideiras. Viño que non probei así que non vos podo comentar moito, pero algún día caerá. 

O furancho A De Susa en Pinténs (Abril 2023)

Outra gran perda para o mundo furancheiro do Morrazo. Aqui podo contar que pasou porque falei co señor encargado. Xa se sentiu maior e non quixo seguir coidando das vides. E non habendo vides, tampouco continúa o furancho. Unha pena porque tiñan un viño xeitoso. Ogallá alguén se lle ofrecese a coidar das viñas e ainda que non haxa furancho, que siga acabando en viño. 

Pois coma xa estaba decidido que este furancho non continuaba, pois esta derradeira vez foi toda unha homenaxe e un evento, no que viu de visita moita xente.

E nós na familia pois sempre lembraremos o Furancho da Susa porque levamos a meu sobriño Lucas a comer e o campeón rillou unha ración de callos enteira, un cuarto de tortilla e logo rematou cunha ración de raxo. E apenas tiña 8 anos! Que ben o pasou. 

 Que claro, o cativo non lle demos viño, pero trouxeramos unha botella de zume de mazá, e os do furancho axudaron para facer a broma de deixarnos unha cunca así que os 3 bebemos pola cunca. E non sei se alarmamos a algún dos furancheiros pensando que estabamos a dar viño ó cativo. 😁

Furancho Norte de Donón (Marzo 2023)

Eu supoño que para os amantes do furancho enxebre, pois iste furancho non lles vale, porque tiña lugar nunha casa que antigamente debeu ser algún tipo de restaurante. Así que a cousa era moi profesional, con barra, mesas e tal. Pero ... iso xa non traballaba coma bar, se non que agora funcionaba como furancho.


Unha das cousas chamativas e especiais de este furancho era que tiñan moito moitos pratos de peixe. Nos pillamos unha panchada de raia frita, luras e tamén puntas de bacallao. Todo moi no punto e fabuloso. En canto ós viños pois preferimos o tinto. 

Pois non sei moi ben que pasou pero no 2024, cando preguntei cando voltaba a abrir este furancho dixeronme que nada de nada, que non ía abrir. Non sei se será definitivo ... pero ... neste memsmo 2024 paseando por Donón observei que unha viña gordísima que había de sempre, estaba arrincada e a parra xa desfeita. Non sei se sería a viña desde furancho, pero tampouco vaiades pensar que hai tantas parras xa en Donón.

Pois mira, para os que tedes ganas de tomar viños de Donón, tedes a sorte que queda un rapaz que sigue traballando nas vides e sigue vendendo o viño. É o rapaz que traballa na Casa das Pedras, que é un pequena taberna que está por onde se sube cara o Facho, alí en Donón mesmo.