lunes, 30 de diciembre de 2019

Restaurante Niño Corvo

Uno de mis restaurantes favoritos del Casco Vello está un poco apartado... y en parte es por eso por lo que me encanta. A ver, exige tener que caminar un poco más y no tienes plan B (porque no hay otros locales de hostelería cerca), pero a cambio de eso, te libras del tumulto de calle que hay en el resto del Casco Vello.  (Supongo que cuando su cocinero Adrián eligió este local apartado, mucha gente le dijo que no iba a funcionar ... pero han pasado los años y ahí está). 


El restaurante aprovecha el local de una antigua tasta en una casa de piedra, en una calle con bastante pendiente del Berbés... 

 Que por dentro han redecorado de manera minimalista, pero aprovechando muy bien el espacio. Es luminoso y muy agradable. Tiene una parte de barra.

Recomiendo (especialmente en fin de semana) que llaméis para reservar, porque el lugar tiene (afortunadamente) bastante éxito y es muy probable que ya esté completo.

Creo que ya he hablado probablemente demasiado de situación y local, pero yo no voy a los restaurantes a pasear o ver la decoración. Hay que entrar en la comida.




Niño Corvo tiene una carta corta, que va cambiando todos los días como podéis ver en la foto (aunque estoy seguro que hay platos que se repiten de cuando en cuando). La carta está muy enfocada en el pescado, pero ... hay platos de carne.

Para los amantes del pescado crudo, hay siempre una sección de platos de pescado frito (Y me parece una buena idea, porque así el cliente sabe directamente que esos platos son de pescado crudo por si no los quiere, y no hace falta explicárselo).

Yo la verdad le di a lo loco al tema del crudo:

 Comencé con una enorme ostra (se ofrecía por unidad) al saque. Muy buen producto, y como digo la ostra era bien grandota (hasta el punto que no era fácil comerla de una tirada).


Luego le seguimos con un tiradito peruano de sargo.


Luego probé las gyzas de choco.


Para completar la tarta de queso, que como en muchos sitios te la sirven en un tarrito.


En cuanto a la cocina, hay buena matería prima, y en cuanto a las preparaciones, el cocinero no tiene miedo a las técnicas exóticas. Como ya comenté al principio, para los que os guste del pescado crudo (o de los moluscos) hay una dedicación especial a ellos.  Un punto interesante es que toda esta fusión se hace con respeto a los sabores naturales de la materia prima.

Me queda pendiente entrar más a fondo en la cocina de Niño Corvo, pero como comento, siempre me acuerdo tarde de llamar a reservar y suele estar completo. Pero ... toda mi intención es poder volver.

sábado, 28 de diciembre de 2019

Fun probar nos tacos lioneses para que vos non o teñades que facer (ou para que vaiades a morte por eles)

En Francia, esta moi de moda unha fast food que chaman tacos. Pero andade con coidado. Nen son tacos mexicanos, nen sequeira son tacos tex-mex, nen se queria son tacos de estes de kit de supermercado. Non teñen realmente nada que ver con México.

De feito, chamanse tacos pero o nome é individual. Serán: 1 tacos, 2 tacos, 3 tacos. Levan sempre -s. Porqué? Pois porque lles deu así. En realidad e para aclarnos ben e evitar a confusión imos a chamalos tacos lioneses. Porque naceron na cidade de Lión, e logo extenderonse por Francia.

En realidade o choio semella máis un burrito:



Coma vedes, o exterior é un de estes pans planos árabes, de bastante gran tamaño, que está doblado en forma rectangular de maneira que queda pechado completamente coma un sobre. Coma podedes ver grellase por fora (o cal axuda a que quede pechado de maneira bastante hermética).

¿E que vai dentro? Pois...
  • Algún tipo de carne (polo, kebab, hamburguesa)
  • Patacas fritidas (sí, leva patacas fritas dentro, pero sorprendentemente nas bocaterías francesas é habitual que ofrezcan o lote de tacos + ración de patacas, co que ... comes patacas fritas 2 veces unha dentro e outra fora). 
Interrupción: A min personalmente, calqueira fastfood ou bocadillo que leve patacas fritas dentro...fascíname. Así que eu doulle puntiación alta.
  •  Algún tipo de salsa picante ou especiada: harisha, argelina, mayonesa, ketchup, curry, samurai, thai..... (nota para os curiosos do mundo do fast food francófono... estas salsas veñen sendo as mesmas opcións que hai en Francia para acompañar ás frites - ou sexa as patacas fritas - así que non supón nada novo para o ).
Ata aquí, todo medio ben. Ten pinta de ser un invento interesante pero... 
  •  Todo, todo, todo o que hai dentro está impregnado por unha salsa de queixo gruyére, que fai que todo sepa a esa salsa. Non importa a salsa anterior, nen o tipo de carne que escolleras, nen as patacas fritas. Todo sabe a nata con queixo (que é o que é a salsa). 



A si que ... a min non me gustou nada por culpa da salsa. E ademáis como digo ven sendo o elemento máis abundante do tacos.
  • A ver, se vos apaixonan as salsas de nata.... a ver, se gostades da carbonara que leva nata (coma o 90% da xente que coñezo)... Pois estes tacos lioneses poden ser interesantes para vos. Dadelle e contadesme.
  • Pero se pensades que xa está ben a meterlle salsa de nata a todas as cousas (coma min)... pois evitade estes tacos
  • E se queríades o que chaman tacos en todos os demais paises do mundo excepto en Francia (sexan mexicanos, tex-mex ou calqueira outra cousas), pois non pidades isto, porque coma xa expliquei non ten nada que ver con iso.
Ah, a imaxinación dos franceses non ten límites. Vin que tamén ofrecen os seus "tacos" de cousas doces. Neste caso de Kinder Shocko Bons con Nutella. E en lugar de pan árabe, o de fora é crepe:

Meu deus!!

Bueno, se tedes ganas de aforrar a viaxe a Francia, tedes un grill de sandwiches na casa, podedes facelos de maneira bastante sinxela. Aquí vai a receita en video:


viernes, 20 de diciembre de 2019

La mejor bagette y el mejor croissant de París ....

Si habeis visitado parís y sois medianamente golosos, os habreis fijado en las panaderías de París. Las vas viendo conforme paseas por la ciudad (con una cola fuera a determinadas horas del día), con unos escaparates muy vistosos ...

... y en estos escaparates habreis visto muchas veces estas palabras:

Meilleur Bagette de Paris 20xx

(Que siempre es curioso porque mantienen el cartel del premio de hace años, con lo que a veces uno queda con la mosca de ... ¿no sería mejor ir a la panadería que ganó actualmente?)

Yo que soy un poco desconfiado por naturaleza pensaba que esto era un poco algún chanchullo promocional y un premio que se iban repartiendo. Pero investigando compruebo que si es una competición encarnizada y que no es exclusiva de prestigiosas panaderías. Por ejemplo, la mejor bagette del 2019 es de Fabrice Leroy (panadería Leroy-Monti), que esta en la nada turística ni conocida zona de Picpus (pero que es una muy buena zona para vivir en París, pero carente de atraciones turísticas). Además de un premio, del mérito de poder lucir el título en la panadería y su publicidad ...

Antiguamente el ganador del premio, se convertía en el proveedor oficial del palacio del Presidente de la República durante todo el año. Pero eso cambió en el 2013, y ahora el presidente hace otro concurso público. Así que tambien si pasais por la ciudad podeis encontrar una panadería que pone "Fournisseur de L'Elysee". (El proveedor actual, tambien ganó el premio de la mejor Bagette en el 2013, pero ya desde entonces ya no se produce esta coincidencia). 

Bueno, pues no es la única competición de panaderos que tienen París. ¡Por supuesto tienen una competición para los croissants! Y este año resulta que el ganador es una panadería que hay al lado de casa de mi hermana:



Se llama la Fabrique Aux Gourmandises, y tambien está en una zona poco turística de la ciudad. Es interesante porque como he estado yendo a París todos estos años, he podido ver como ha ido evolucionando esta panadería. Hace muchos años, era una panadería más sin nada especial, pero desde el 2011 la compró un nuevo panadero y el negocio comenzó a cambiar. Y este año ya tienen el premio.  (Por supuesto, con el paso de los años, cada vez tienen más clientes y ahora es muy fácil ver colas de clientes a la puerta).





En el caso de mi familia, y aunque no tenga premio, su bagette es una de las favoritas. Y por supuesto, como visteis en la foto de arriba, cuando hay ocasión, pues tambien se traen un croissant o algún otro dulce para el desayuno.

Pero ahora una pequeña maldad ... a pesar de que el croissant está muy rico,  tal vez por la presion de abastecer a toda esta nueva demanda, ya no les sale tan bien como antes...