Laconada: ¡Aguas! ¡Aguachile!

sábado, 20 de febrero de 2016

¡Aguas! ¡Aguachile!

Antes de comenzar... "¡Aguas!" en México berrase para avisar de perigro (e ten unha orixe curiosa). E usoa no título, porque o aguachile é un prato ben picante.... pero estoume adiantando.

Hai anos quedei ben sorprendido ó descubrir un plato xaponés: sunomono. Fíxoseme ben curioso a idea de combinar pepino e productos do mar. Eu pensei... que curioso, coma se lles ocurriría esta cousa. Pois vaia, non foi ós unicos que se lles ocurriu. A 11000 kilómetros de distancia na outra punta do Oceano Pacífico, no norte de México, naceu outro plato que combina tamén:

marisco (camarón ou moluscos)
acido
pepino

Tachaaan: o AGUACHILE.

Nota, tampouco vaiades pensar que o sunomono ten moitas semellanzas, excepto na coincidencias dos ingredientes. Onde o sunomono é subtil, e suave, o aguachile é intenso e brutal (picantísimo). E pegalle moi ben a algo tan aburridete coma son os langostinos (que en México se coñecen coma camaróns). [Pola vosa mente esta pasando esa idea tan galega ... "NON LLE POÑAS NADA Ó MARISCO, VALO ESTROPEAR"].

Ah, espera, non so leva picante... se non que o marisco vai CRU (vaia que "nipóns" son estes mexicanos). Bueno, non vai cru, porque deixase "facer" en auga con limón, co que o marisco parece talmente cocido. Pero, a diferencia do ceviche mexicano, no aguachile o peixe/marisco deben estar pouco tempo en contacto con limón, para que o marisco quede ainda terso e manter o máis posible o gusto natural.

Unha cousa interesante do choio... é que a podedes facer en Galicia sen moitos problemas. Os langostinos, o limón, o pepino e a cebola tédelos ahí. E en canto ós chiles ... podedes meterlle algunha salta picante (pero non, Valentina non) ou incluso facendoa sen chile.

Aguachile Sinaloense en Kiwilimón

Toparedes moitas receitas por ahí, con outros ingredientes, pero coido que o importante é que confirmedes que a receita non abuse moito do tempo do marisco no limón.

Casi deixo sen contar unha cousa moi importante do aguachile: o chile chiltepin. Este é un tipo de chile pequeno, rendondiño, moi picante. E importante, é o máis semellante ó chile silvestre.

Iste é un dos aguachiles que tento facer na casa. Ainda que pareza un plato moi sinxelo, nesta sinxeleza está a dificultad. Dependes moito da materia prima, e non é facil esconder os erros se fas algo mal.

Os ingredientes son moi sinxelos: camarons, cebola, chile (serrano), pepino e moitos limóns (si, son limas, pero xa dixen unah vez, aquí son limóns).

Na batidora, zume de limón (moito), chile, allo, sal e pementa. (Nota, eu licueino todo esta vez, pero coido que a receita auténtica leva o chile en cachos grandes).

Os langostinos (crús) hai que pealos.

E logo hai que abrir os langostinos, e sacarlles a tripa (ese fío negro que teñen dentro).

Poñense nunha bandexa ou prato os langostinos así abertos.

Poño cebola, engado toda a mezcla de zume e chile.

Logo poñolle os pepinos enriba. (Nas recetas veredes que o pepino ponselle coma unha cama e os camaróns enriba, pero bueno, eu quería que a salsa cubrise os camaróns, e non me preocupaba tanto que lle dera ós pepinos: logo á hora de servir xa os poño por baixo).

Ainda que non é tradicional, eu vinlle isto nun restaurante e gustoume moito: poño uns tomates pequenos. Son moi ácidos, e peganlle ben ó sabor do plato.