martes, 11 de noviembre de 2025

Camucha 1963 (o segredo non tan segredo de Teis)

O restaurante medio segredo... que non é tan segredo porque canda menos entre a xente de Vigo xa se está a coñecer ben e cando vas, xa ves que teñen moita clientela, e ademáis unha clientela variada de idade (que eu coido que é unha cousa importante para que un proxecto funcione ben, que a clientela sexa variada). 

 De Camucha eu supera da súa apertura... ou reapertura, porque unha das razóns polas que ten unha data no nome é porque este negocio xa existía antigamente, ainda que antes era máis bar e agora é máis restaurante (o mundo cambiou). Pois supera do sitio porque vira fotos en Instagram dos seus pratos e tiña bóa pinta. 

E logo nesto das cousas curiosas, un día de inverno estaba en Madrid tomando un viño e coincidiu que entablei conversa cos rapaces que estaban na mesa da miña beira, e contaranme que pasaran o verán en Teis (sitio curioso para pasar o verán, pero que si que ten que estar ben) e xusto o Camucha estaba ó lado, e cando descubriron a súa cociña foron múltiples veces. 

E entre o que ves no Instagram e o que che conta a xente, pois alá imos. E probei a súa cociña e disfrutei moito e teño xa enormes ganas de regresar. 


 Pois para beber, ainda que o meu plan era ir a comer peixe e máis peixe, pois tiña en mente a gamberrada de tomar un viño tinto. E nisto, propuxéronme este Monastrell (et al.) de Jumilla. Si, un viño super mediterraneo, pero bóa suxerencia porque ainda pola súa orixe é un viño bastante fluido e non se lle notan eses 14º. E ademáis ten un prezo ben axeitado. 

Antes de comezar poñen para ir abrindo o apetito a manteiga aromatiozada que preparan eles (a manteiga xa ven feite, pero son eles quenes a aromatizan). O que tardei tanto en publicar o post que xa esquecín de que sabor era. Excelente.  

De entrantes pois unha das súas empanadas. Neste día tiñan empanada de congrio.Tremenda, ademáis moi orixinal porque xa cansa un pouco tanta zamburiña, esto do congrio non se toma tanto. 

E despois pois probei as ameixas á mariñeira que teñen. 

De postre, pois de todas as cousas que tiñan quedei ca torrija con xeado. Tenriña e sabrosa, e así quentiña facía excelente contraste co xeado. 

Vamos, o dito, un lugar excelente e levo xa meses desexando regresar (no verán andaba a outras cousas e agora no outono tamén tiven moita viaxe, pero unha semana destas vou seguro seguro). 

Camucha no Instagram
 

domingo, 9 de noviembre de 2025

Lume BBQ: BBQ americana en Camposancos.

Gostanos tanto a boa BBQ que fonos ata a Guarda! E mereceu a pena a viaxe!🤩

Pois coma vedes @lumebbq é un "chiringuito" especializado en barbacoa estilo americana, con mesas ó aire libre que está por Camposancos. (Estivo funcionando todo o verán e según nos dixeron estarán abertos cando se poida ata Outubro).

Coma viñamos de moi lonxe e queríamos probar de todo, pedimoslle fora de carta que nos fixeran un variado con todas as suas carnes (non está en carta eh, non os vaiades a liar agora, pero podedes avisar anticipadamente para saber se é posible).

O brisket é o rei da súa carta. Fano con moitísimo detalle e queda tenro e moi xugoso (brutal, dos mellores que teña probado).
E mira, o outro choio brutal que teñen (e mira que eu non son moi de salchichas) é a salchicha, pero claro o secreto é que leva brisket, porco, queixo e jalapeño. Tremenda.
No top 3 dos meus favoritos está o xarrete afumado. Para voltar!


Logo, coma vedes teñen moita variedad para outros gustos:
Pulled pork, por suposto. Suaviño e feino no afumador (non é coma o cociñado nunha perola), pavo afumado para os healthy (e que seguen querendo afumado), e...
unha moi italiana porchetta.

Nótase que coidan moito dos detalles porque preparan os seus pickles caseiros, e unhas cebolas encurtidas (nesto da carnes BBQ é moi importante tomar encurtidos e ácedos para axudar ca graxa da carne).
E algo que para min é imprescindible cando se vai por BBQ: colesaw.
Coma dixen moi coidadosos en todo, de feito a súa salsa BBQ (tiña que ter traido para casa a pouca que sobrou que era moi bóa) non é unha cousa xenérica de supermercado, e a mostaza tamén é ben especial.

Se gostades da BBQ e non vos queda lexos a Guarda, pois xa sabedes. No seu instagram (@LumeBBQ) avisan de horarios e teñen o menú. O seu menú son bocadillos, buns, hotdogs .... de todas estas carnes que probamos nós. Así que con estas fotos xa vos facedes unha idea de coma é cada unha das cousas, tamén tiñan unha pintaza (coma o compango). 

En inverno o negocio pecha (por razóns obvias). De todas formas este ano estiveron abertos bóa parte de Outubro (fixo bastante bó). Para saber cando están abertos, coma comento é útil o seu Instagram, pero tamén podedes revisar o se Google Maps. Eles mesmos encargan de ir actualizando ó frecuentemente cando están abertos ou non así que é bóa referencia:



viernes, 7 de noviembre de 2025

Le Petit Sommelier (Paris - Montparnasse)

Nas miñas visitas a París vou visitar á familia, así que non teño tanto tempo para turisteo. Así que se tal teño un día ou 2 para ir comer fora, e entón teño que decidir un pouco en que plan vou. E a verdade o que tiña claro é que me apetecía algo estilo bistrot clásico (porque é tipiquísimo parisino e porque este tipo de cociña non é algo que se poda tomar por acá). Pero tamén me apetecía ir a un sitio que tivera bós viños. 

E investigando investigando, vexo que pegado á estación de Montparnasse hai un bistrot chamado Le Petit Sommelier. E polo nome xa da que pensar que o tema do viño é importante. E así é.    

Pois resulta que este bistrot está levado por Pierre Vila Palleja, que foi sommelier en varios restaurantes lexendarios en París.  E en algúm momento pillou este negocio, porque pola idade que ten Pierre e polo aspecto de antiguedade que ten o local, non pode ser que o inagurara él. E bueno, agora funciona coma bistrot (service non stop pon fora, que coido que quere dicir que ten a cociña aberta dende o xantar ata a cea). 

O que ten de especial é por cuestións medio obvias, ten unha carta de viños moi premiada ( 🥈 By the Glass List of the Year France 2025, 🥈Best Long List of the Year France 2025, 🥇Special Jury Prize France 2024 da Star Wine List). Que eu nen sabía que había premios para as cartas de viños, nen en que consistía unha carta de viños premiable: vou supoñer que non só é que sexa moi amplia se non que está escollida con algun criterio ou algo así. 

Finalmente no proceso de ir decidindo se vir a este sitio observei que ten unha puntuación bastante baixa en Google e bastantes opinións moi negativas. Un pouco inquedante, pero xa levo tempo caendo en que os negocios cun enfoque moi específico poden ter ese tipo de valoracións: a xente que vai "ó que vai" pois puntuao ben (ou non o puntua, porque total, para qué) e por contra a xente que entrou un pouco sen saber o caro que podería ser, pois quedan super anoxados. 

 Logo ó final exténdome máis falando de coma foi a experiencia, o do ambiente e se quedei contento ou non. Pero primero tento explicar brevemente o que tomei e así se non estades interesados no rollo, pois xa podedes saltar. 

Pois vou comezar co viño. Porque neste caso decidín que era máis sinxelo escoller o viño e logo decidir que pratos ían acompañar. E encanto a viño, pois tiña unha certa curiosidade nos viños do Ródano norte. Que non son uns viños que cheguen moito por España (curiosamente en España parece que todo o mundo flipa polos borgoñas, os viños do Jura, os brancos de loira e logo moito champagne). Así que a miña idea era mirar que había de Côte-Rôtie, Crozes Hermitage e se non daba, pois Saint Joseph. E bueno, así foi, estiven mirando o que había, e finalmente decidinme por un Saint-Joseph do 2021 de Pierre Gonon. (Ainda que tamén costou, tiña ganas de probar un Syrah con tempo de botella, e iste xa tiña 4 anos). 

O viño é unha maravilla, por un lado é intenso e profundo pero ó mesmo tempo é moi sedoso. Unha maravilla. Media botella viu para casa e ó cabo dun par de días o tomamos e ainda esstaba mellor, tardou en abrir (non oxidou moito porque o tiñamos cun Vacuvin, pero parece que si necesitaba un certo tempo). 

 Pois para comer con este viño pois tirei por:

De entrante: pâte en crute que é un clasicazo francés que está a ter unha nova popularidade. Este estaba moi ben, sobre todo a variedade ce recheo que tiña (froitas e sementes ademáis das diferentes carnes). Pero ... hai que dicir que o cortaron moi fino. Podían ter sido máis espléndidos. (Nota, o que quería pedir como entrada era a médula gratinada (Os à Moelle gratiné) pero xa non tiñan.  

  E de principal pois para que concordase co viño que estaba tomando pedín o «Boeuf Bourguignon "Grande Tradition" mariné 24h au vin rouge, oignons et lard». Moi sabroso, mereceu a pena. 

E de postre, pois xa estando en Francia, pois a «Crème brulée». Que estaba ben, pero tampouco para alucinar moito. 

 Xa sei que non sona moi entusiasta pola miña parte pero só estou sendo honesto, en realidade o sitio gustoume bastante e recoméndoo. Así queda en plan breve:

O Petit Sommelier é un bistrot con cociña tradicional e sobre todo moi centrado no viño. Ten unha carta de viños que máis que extensa é selecta e completa. Ben de comida, a prezos moi parisinos (pero non prezos turista), e pedide sin medo que os pratos non son para fartar. Para comer está ben (sobre todo polo do horario amplio) pero realmente ten máis sentido para vir tomar viño. Por copa xa teñen cousa bóa (iso sí, coidado cos prezos) e logo se ides mirando nas páxinas da carta de viños veredes cousas que non son fáciles de conseguir. Do máis interesante é que ten un ambiente auténtico, principalmente de franceses comendo e pimplando, e logo algún que outro estranxeiro entendido que viu polos viños e tal. 

Nota, para que quede claro, todo isto que comentei aquí é para o Le Petit Sommelier Bistrot que está en Av. du Maine.  

Deixo aquí a carta cos prezos, por certo:


 

Porque se non queredes ir en plan de comida e só queredes tomar viños e picotear algo, hai unha vinoteca dos de Le Petit Sommelier na rúa Dagerre

 

 

martes, 4 de noviembre de 2025

Dandolle ós dixestivos franceses

Despois dunha boa comida, un bó dixestivo.
(Ainda que haberá xente alarmadísima por vernos beber tanto, pero xa estamos descarriados, non temos remedio).

Cada día un dixestivo diferente:


Coma un Calvados 12 anos (hai máis de 20 anos) de Pierre Huet. Que cousa boa o Calvados potente e suave á vez e ainda que xa teñen uns prezos altos, non chegou ó delirio exhorbitante do Cognac. A ver canto tarda e poñerse isto prohibitivo.


E agora engañamos un pouco porque veñen 2 apertivos, que en realidade podense tomar ben de sobremesa polo seu amargor:

E poidemos comparar dous amaros (ainda que en Francia non usan ese termo) da Auvernia. O tradicional e referente que é o Salers, feito con xenciana e outras herbas. E logo está o Suze que é unha versión máis recente e máis comercial de este estilo (ainda que eu acho demasiado doce).

Outro licor que esta moi de moda agora é o de flores de sabugueiro. Hai unha marca moi famosa que sae en todos os cócteles, pero hai outro chamado Madame Sureau (Sureau é sabugueiro en francés) que vai perfecto para tomar con tónica ou soda.

E finalmente e non menos imprescindible en francia, o kirsh que fan en Alsacia. O licor de cereixas non ten nada de doce, é forte coma augardente que é, pero ten eses aromas a froita.

jueves, 11 de septiembre de 2025

Receta de Chop Suey (de la Isla de Reunión)

 

Aquí tenemos otra receta de las que hace Raphaël: el Chop Suey ... pero no el chino-americano, si no la versión que hacen en la Isla de Reunión (en el Oceano Indico, al lado de Madagascar). Si ya sé que la historia dice que el chop-suey nació en USA, y así es. Pero el plato se fue popularizando en la diáspora china y llegó a principios del siglo XX a la isla de Reunión como explican en el documental: La Réunion : le chop suey

Ingredientes para dos personas: 
  • 500g de carne de cerdo (lomo, paleta,....) cortada en tiras 
  • Verduras variadas que pueden ser (cuanto más variado mejor):
    • zanahoria
    • calabacin pequeño 
    • chayote
    • pimiento rojo 
    • manojo de acelgas 
    • manojo de espinacas 
    • ½ repollo 
    • ...
  • Para marinar la carne:
    • 2 ajos 
    • 2 cm de jengibre 
    • 2 cucharadas soperas de salsa de ostras
    • 1 cucharada de salsa de soja 
    • sal 


Proceso: 

  1. Rayar el gengibre y el ajo, mezclar con los otros ingredientes
  2. Cortar la carne de cerdo en tiritas, mezclar con la salsa  y dejar marinar.
  3.  Cortar toda la verdura en tiritas alargadas y finas, como de 4 cm de largo. 
  4. Encender el wok y cuando el aceite esté humeando, añadir las zanahorias y las coles (dejar 3 minutos moviendo constantemente) 
  5. Añadir el pimiento y el calabacín y esperar otros 3 minutos 
  6. Añadir los champiñones y las acelgas o espinacas y otros 3 minutos
  7. Apartar las verduras del wok
  8. Saltear la carne durante 10 minutos 
  9. Combinar la carne con las verduras y servir 









martes, 26 de agosto de 2025

Boliños para celíacos (en Vilariño)

 Somos moi fans de Boliños (un pequeno sitio de picoteo de moi alto nivel en Vilariño). Pero parte da nosa familia é celíaca. E cando pensamos en ir nun sitio ... coma en Boliños a sua carta é de pequenos bocadillos e baos, pois pensamos que non era axeitado pero ... ¡¡TODO O CONTRARIO!!


 Boliños ten un menú amplísimo para celíacos. 


 A parte do menú que non son boliños, pois todos os platos estan feitos para non ter glute (idem cos acompañamentos). 

Por exemplo: 

Costela de porco con salsa de maní

Remolacha asada con salsa (salgada) de iogur e avelás

Aliñas de polo con prebe cítrico

 Pero o que non nos esperábamos é que toda a parte de boliños, os que son boliños (que van dentro de pan), os preparan sen contacto con gluten, e chos serven en tortillas de millo. Co que gran parte deste menú tamén é válido para celíacos. (Os baos por contra si que non se poden pedir sen gluten). 


 Por exemplo: 

Porco desfiado con cebola encurtida

Panceta afumada con kimchi de pepinos

 Pois nada, para todos os que estedes pola zona da ría de Aldán e vos faga falta un lugar onde poder encargar comida sen glute e sen contaminación cruzada:


lunes, 25 de agosto de 2025

El Lomo Saltado (según el estilo de Raphaël)

 

Venga aquí tenemos una receta de uno de nuestros compañeros de blog. Se trata del Lomo Saltado, un  clásico moderno de cocina peruana (chino-peruana). Raphaël se inspìró de un documental que tienen en el canal Arte en Francia: Pérou : le lomo saltado

Ingredientes para 2 personas:

  • 300g de filete de buey/vaca/añojo
  • 1 cebolla roja cortada en cuartos
  • 2 tomates pequeños cortados en cuartos
  • 1 pimiento rojo cortado en rodajas 
  • Para la salsa 
    • 2 dientes de ajo 
    • 2 cucharas soperas de salsa de soja
    • 2 cucharas soperas de salsa de ostras
    • 1 cuchara sopera de pisco/vodka/tequila/...
    • 1 cucharada de cafe de orégano 
    • 1 cucharada de café de comino 

Proceso: 

  1. Mezlcar todos los ingredientes de la salsa (el ajo cortado muy fino o machacado)  y dejar en la nevera
  2. Cortar la carne en tiritas como de 1x4 cm 
  3. Calentar el aceite en un wok, añadir la carne cuando comience a humear. 
  4. Retirar la carne cuando haya tomado color (2 minutos) y reservar
  5. Saltear la cebolla 2 minutos y bajar el fuego 
  6. Añadir el pimiento, el tomate y volver a añadir la carne 
  7. Incorporar la salsa y dejarlo 2 minutos más
  8. Servir sobre: patatas fritas o arroz 

 

Como veis, le añadimos un poco de chile, pero bueno, ahí va en vuestro gusto. No es necesario para la receta ortodoxa. 


Ah, aclaración, eso amarillo que se ve en la foto son tomates. Es que teníamos tomates amarillos y decidimos usarlos para el plato. Lo tradicional es como en todos lados usar tomates de color rojo.