Y vaya aperitivo... De hecho, los italianos que estaban a mi lado exclamaron... 'questo è un buon aperitivo'... y estoy seguro que estos señores han visto muchos aperitivos italianos.
El aperitivo era de vino espumoso (prosecco, aunque podría ser de otro lado, de hecho en Lombardía hay vinos espumosos) con zumo de naranja. Y luego viene la sopresa porque el acompañamiento se esforzaron mucho (normalmente no traen gran cosa a lo sumo aceitunas o patatas fritas):
El aperitivo era de vino espumoso (prosecco, aunque podría ser de otro lado, de hecho en Lombardía hay vinos espumosos) con zumo de naranja. Y luego viene la sopresa porque el acompañamiento se esforzaron mucho (normalmente no traen gran cosa a lo sumo aceitunas o patatas fritas):
Aceitunas negras (muy diferentes de las cacereñas), aceitunas verdes, patatas fritas y lo mejor, ricotta salada para untar en unos grissini y unas tortas de pan excelentes. Para acompañar una copa de prosecco con zumo de naranja.
Me salió por 5€, que teniendo en cuenta que una copa de prosecco suele a salir a 4€, no es precio.
El sitio (un lugar con unas vistas excelentes y relajadas en el castillo de San Virgilio - hay que tomar el segundo funicular) es Il Baretto de San Virgilio
4 comentarios:
O do aperitivo con cousas de picar é, polo visto, unha moda que xurdíu en Milan hai uns anos e que se vai extendendo a cidades próximas. Polo que me contaban hai pouco, hai sitios en Milan nos que cun par de viños saes máis que comido.
No resto de Italia non é habitual en absoluto o da tapiña de cortesía coa bebida. Nin sair de tapas, salvo en Venecia, onde os Cicchetti son a versión local da tapa nas tabernas, de pago pero económica: unha especie de croquetas fritidas de carne, sardiñas in saor (unha especie de escabeche agridoce)...
Hum, semella que todo este comentario teu vai princialmente porque eu teña escrito "relixion italiana". Pareciame un titulo bo no seu momento, pero mira, vouno cambiar, asi non e tan rimbombante.
A segunda e que o que eu falo e dun aperitivo (neste caso porque o restaurante era un pouco pijotero deronme prosecco laranxa, pero normalmente seria un Spritz).
A terceira e que ¿o resto de italia? Ti mesmo no parrafo seguinte que en Venecia hai tradicions diferentes.
Non quero ser agresivo, pero ¿queres dicir que en Roma e en Toscana non cho puxeron? Eu falo do que vexo e o que fago, da realidade: fun a Bergamo, tomei un aperitivo (non un vinho pola noite ou un vinho pola tarde) costoume 5 euros e me parece interesante comentalo.
No resto de Italia non me puxeron ou me puxeron moi pouco. Tampouco é que coñeza demasiado o país, pero si un pouco o norte, Toscana e Roma.
As miñas desculpas, non pretendía resultar agresivo. Ó contrario, falaba dun tema que teño comentado bastante nos dous últimos anos en distintas cidades de Italia e que hay un par de semanas falabamos cun coñecidos que viñan de pasar un ano entre Milán e Turin.
Pido eu disculpas pola miña reaccion (un ten dias malos). En realidade coma comentas, non se pode extrapolar a toda Italia.
O que si ia comentar e que independentemente de esta tradicion que xurdiu en Milan (informacion que me pareceu moi interesante), o certo e que cando andaba por Lombardia, Ligura ou Emilia-Romagna (norte de Italia en xeral), fixeime que dando a xente toma o aperitivo: o Spritz, que é coma unha relixion...
Non sei se esto é exactamente o mesmo que comentas de Milan ou é unha tradición distinta.
Outra cousa que me din conta a posteriori, é que Bergamo e Brescia son moi 'Venecianas'. Se cadra ahí as cousas son diferentes.
Agora mesmo teño un montón de dúbidas, de feito de sabelo no momento houberame gustado pillar a algún italiano e preguntarlle sobre estas cousas.
A cultura culinaria italiana pareceme moi fascinante. E máis agora cando estiven vendo en directo coma funcionan as cousas alá.
Publicar un comentario